تبیین رابطۀ التزام دانشجویان و رفتار تسهیم دانش در دانشگاه: سهم متغیر نگرش به تسهیم دانش

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطۀ بین کیفیت التزام دانشجویان و رفتار تسهیم دانش آنان با در نظر گرفتن نقش واسطه‌گری نگرش به تسهیم دانش است. روش: این پژوهش با روش پیمایشی بین دانشجویان دکتری دانشگاه شیراز انجام شده است که با روش نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبی انتخاب شدند. جامعۀ آماری پژوهش شامل دانشجویان دورۀ دکتری دانشگاه شیراز بود که از بین آنها با استفاده از روش نمونه‌گیری 250 نفر انتخاب و در نهایت 214 پرسشنامه تحلیل شدند. ابزار مورد استفاده برای جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه‌های التزام دانشجویان شافلی و باکر (2006)، نگرش به تسهیم دانش بوک و همکاران (2005) و تسهیم دانش ون‌دن‌هوف و رایدر (2004) بود. به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل مسیر به‌وسیلۀ مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که رابطۀ مثبت و معناداری بین التزام و نگرش و سرانجام بروز و ظهور رفتار تسهیم دانش در بین دانشجویان دکتری دانشگاه شیراز وجود دارد.